Klawik / pin stalowy STAL-4

Piny/ gwoździe do pinopresury – narzędzie do terapii tkanek miękkich

WYSOKOŚĆ: 10,5 cm

ŚREDNICA: 0,5 cm

Stalowe gwoździe do pinopresury to profesjonalne przyrządy do uciskania skóry chorego. Piny posiadają zaostrzoną końcówkę, która spełnia funkcję stymulującą impuls nerwowy, który dociera do kluczowych struktur układu nerwowego.

Cechy pinów:

• Są podstawą przy zabiegu pinoterapii.
• Wykonane ze stali chirurgicznej.
• Charakteryzują się solidnym wykonaniem.
• Szlifowane zakończenia.

Czym jest Pinoterapia (Pinopresura)?

Nazwa Pinopresura wzięła się z połączenia słów pin – szpilka oraz presura – uciskanie.
To polska medycyna manualna stworzona przez lek. med. Radosława Składowskiego. Pinoterapia to więź między metodą konwencjonalną i niekonwencjonalną. Łączy ze sobą techniki, które są pochodną akupunktury, akupresury, refleksoterapii, techniki medycyny manualnej (terapia manualna), różnorodne techniki masażu oraz suche igłowanie.

Zaliczana jest do terapii odruchowych, gdzie wykorzystywane są procesy samonaprawcze organizmu. Pinoterapia jest współczesną kontynuacją akupunktury. Przy pomocy mosiężnych gwoździ (zwanych pinami) oraz noży (katów) uciska i stymuluje się określone punkty na ciele. Ważnym aspektem jest fakt, że w tej metodzie skóra nie jest przebijana – to odróżnia ją od akupunktury. Wiele miejsc odpowiada punktom akupunkturowym, ale w pinoterapii bodźcuje się (stymuluje) całą skórę, która przez układ nerwowy ma wpływ na narządy wewnętrzne.

Działanie pinoterapii:

• poprawia trawienie,
• reguluje poziom hormonów,
• zwalcza bóle i zawroty głowy.

Bodźcowanie na skórze pobudza pewne ośrodki w mózgu. Dzięki temu nasz układ mięśniowy, czy też więzadłowy odbiera sygnały od odpowiadających im części mózgu, po czym następuje rozluźnienie zgromadzonych napięć. Za pomocą tej metody można osiągać zadowalające efekty w schorzeniach ortopedycznych, jak i neurologicznych.

Pinopresura może być stosowana w leczeniu wielu schorzeń m.in.:

• chorób układu nerwowego, w tym wszelkich bólów np. głowy, reumatoidalnych, krzyża, migren;
• zaburzeń naczyniowo-ruchowych,
• zespołu lodowatych kończyn;
• neuropatii na tle demielinizacyjnym;
• polineuropatii (zespołu uszkodzenia nerwów obwodowych);
• stwardnienia rozsianego (MS);
• udaru niedokrwiennego;
• parkinsonizmu;
• zaburzeń czynnościowych po niektórych operacjach neurochirurgicznych;
• zaburzeń czynnościowych po wypadkach komunikacyjnych;
• zaburzeń psychologicznych, nerwicowych;
• psychosomatycznych, psychicznych;
• infekcyjnych, także zakaźnych oraz wczesnego stadium rozwoju nowotworów złośliwych;
• wad postawy: skoliozy, kifozy, lordozy.

Zarówno pinopresura jak i klawiterapia wykorzystują zasady terapii odruchowej. Cechą charakterystyczną, pozwalającą odróżnić klawiki od pinów, jest rozlokowane w centralnej części zwężenie zapewniające ich pewniejszy chwyt oraz lepszą stabilizację w dłoni.