Moksoterapia

Moksoterapia – terapia cieplna z użyciem moksy w tradycyjnej medycynie chińskiej (TCM)

Moksoterapia (inaczej: moksowanie, termopunktura) to leczenie ciepłem poprzez ogrzewanie moksą meridianów (moksa to suszone ziele piołunu - bylicy pospolitej, artemisiae vulgaris lub artemisiae argyi, japońskie mogusa, rośliny leczniczej używanej w medycynie oraz jako przyprawa w kuchni ze względu na jej specyficzny aromat).

Ciepło wytworzone podczas spalania bylicy (Artemisia vulgaris) jest wykorzystywane do mobilizacji samouzdrawiających sił organizmu. Celem jest przywrócenie wewnętrznej równowagi energetycznej pomiędzy yin i yang, czyli „qi”, która jest zaburzona w chorobach. Moxiterapia jest szczególnie wykorzystywana w leczeniu chorób o charakterze yin oraz chorób wywołanych zimnem i wilgocią, ale także chorób zwyrodnieniowych, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli, przewlekła astma, depresja i stany przemęczenia.

Terapeutyczne działanie moksy uzyskuje się poprzez spalanie jej na ciele (moksoterapia bezpośrednia) lub tuż nad nim (metoda moksoterapii pośredniej), za pomocą plasterka imbiru, czosnku lub na maści Shiunko, a współcześnie zwykle w formie cygara lub moksy naklejanek przy użyciu plastra. Jest to działanie zamienne lub uzupełniające do akupunktury tradycyjnej polegającej na nakłuwaniu ciała igłami w celach zdrowotnych. Moksa suszona jest bardzo długo, nawet przez cały rok. Im bardziej żółta, tym bardziej czysta - zawiera wówczas sam puch roślin, bez części łodyg lub liści (im bardziej zielona, tym bardziej zanieczyszczona). 

Wskazania do moksoterapii to: dolegliwości bólowe, krwawienia, niestrawność, biegunka, bóle menstruacyjne, chroniczne zmęczenie i stres.

Oferujemy moksę w postaci cygar, waty, moksę sypaną, węgielki oraz szereg akcesoriów do moksoterapii: sprężynki do moksy, kapturki (przydatne dla łączenia zabiegu akupunktury i terapii moksą), podstawki, domki i pojemniki, rollery, płyty grzewcze, uchwyty do moksy, palniki żarowe, lampy TDP.

Specjalną formą moksy jest moksa węglowa, wyjątkowo niskodymna moksa z bylicy, produkowana w warunkach beztlenowych w taki sam sposób jak węgiel. Podczas palenia ta moksa wydziela bardzo mało dymu i słabszy aromat.

Oprócz tradycyjnego ziela moksa z bylicy stosuje się również elektryczne urządzenia do moksy i lampy TDP. W przypadku elektrycznych urządzeń do moksy ciepło jest generowane przez żarnik i bezpośrednio lub pośrednio promieniowane na leczony obszar. Lampy TDP (skrót od „Teding Diancibo Pu”, co w języku chińskim oznacza „specjalne widmo elektromagnetyczne”) lub lampy moksa wytwarzają długofalowe światło podczerwone, które jest odbierane jako przyjemnie rozgrzewające i nadaje się również do terapii cieplnej.

Korzyści z moksoterapii

Moxibustion, czyli moksoterapia to terapia tradycyjnej medycyny chińskiej polegająca na zastosowaniu na skórę palącego się piołunu. 
Często łączy się go z akupunkturą, zabiegami shiatsu i bańkami.
Według medycyny chińskiej choroba występuje, gdy następuje blokada lub stagnacja energii w meridianach.
Podobnie jak akupunktura, moxibustion usuwa tylko te blokady. Celem moksoterapii jest przywrócenie organizmu do równowagi i nieskrępowanego przepływu qi czyli energii życiowej, co oznacza również osiągnięcie optymalnego zdrowia. Ponieważ jednak moxibustion ma silniejszy wpływ na procesy biochemiczne, zwłaszcza na składniki krwi i układ odpornościowy, okazała się jeszcze skuteczniejsza niż sama akupunktura, zwłaszcza w długotrwałych, przewlekłych chorobach narządów wewnętrznych. Starożytny chiński tekst medyczny, Huang Di Nei Ying Ling Shu, stwierdza: „Choroba, której nie można leczyć za pomocą akupunktury, można leczyć za pomocą moksoterapii”.
Nie ma więc wątpliwości, że jest to prawdziwie uzdrawiająca technika.

Jak wykonuje się moksa?

Terapia moksa polega na umieszczeniu płonącego dzikiego piołunu (łac. Artemisia vulgaris) w określonych punktach akupunkturowych na ciele.
Dziki piołun, używany od tysięcy lat w celach leczniczych, jest suszony, siekany i zwijany w patyki lub formowany w małe szyszki, które umieszcza się bezpośrednio lub pośrednio na skórze.

Lecznicze właściwości dzikiego piołunu

Piołun znany jest ze swoich leczniczych właściwości, a ciepło wytwarzane przez płonący kij tej rośliny stymuluje przepływ energii witalnej przez kanały energetyczne lub meridiany i zmniejsza zimną energię yin. Zapalony piołun (moksa) uwalnia ciepło równomiernie i powoli, co ma znaczący efekt terapeutyczny. Dziki piołun od zawsze był wykorzystywany w medycynie ludowej do łagodzenia wielu dolegliwości. Roślina ta ma działanie moczopędne, pobudzające i emenagogiczne, co oznacza, że ​​stymuluje przepływ krwi w organizmie. Pomaga złagodzić dolegliwości żołądkowe, wątrobowe i żółciowe oraz przyspiesza regenerację organizmu po chorobie.


Dla kogo przeznaczona jest moksoterapia?

Ponieważ ma działanie ogniste, rozgrzewające (yang), moxibustion doskonale sprawdza się w łagodzeniu dolegliwości związanych ze stagnacją zimnej energii yin w ciele.
Terapia Moxą jest dobrym wyborem dla osób z nadwrażliwością na zimno (nieustannie zimne dłonie i stopy), niedoczynności tarczycy, hipoglikemii (niski poziom cukru), powolnego trawienia, zatrzymywania płynów lub zapalenia stawów oraz masz skłonność do depresji i niepokoju. Moxibustion jest szczególnie polecany osobom, które mimo wypróbowania wszystkich możliwych terapii, od konwencjonalnych po alternatywne, nadal mają problemy zdrowotne. Ogólnie rzecz biorąc, moksa jest dobrym wyborem w przypadku chorób przewlekłych, autoimmunologicznych i zwyrodnieniowych.

Choroby i dolegliwości, którym pomaga moksoterapia:

• Ból głowy i migrena
• Artretyzm
• Ból pleców
• Niedoczynność tarczycy
• Hipoglikemia
• Valunzi
• Wrzody
• Bezpłodność
• Ścięgna
• Skurcze miesiączkowe
• Skąpe miesiączki (hipomenorrhea)
• Spowolnione trawienie
• Rak

Przeciwwskazania: ze względu na wzrost energii ciepłej yang w organizmie, terapia moksa nie jest odpowiednia przy ostrych infekcjach i gorączce.